ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ ဖတ္ၿပီး သင္ခန္းစာယူႏိုင္ေအာင္ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။
ေျမေခြးဥာဏ္
ဒီေန ့ေတာ့ ပံုျပင္ေလးတပုဒ္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္
ပံုျပင္ေလးအမည္ကေတာ့ “ေျမေခြးဥာဏ္” ပါတဲ့။
ဟိုေရွ ့ေရွ ့တံုးက ရြာတရြာမွာ ႏြားေက်ာင္းသား တေယာက္ဟာ ေတာထဲမွာ ႏြားေက်ာင္းၿပီးျပန္လာတဲ့အခါၾကေ
ႏြားမလည္း အစာရွာ စားရင္း တေန ့ထက္ တေန ့စားက်က္ႏွင့္ေဝးၿပီး ေတာနက္ထဲကို မထင္မွတ္ဘဲ ေရာက္သြား ေလေရာ့တဲ။
တေန ့က်ေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ႏွဳတ္ဆက္သံ ၾကားလို သစ္ပင္ေပၚ ေမာ္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ၊ ျခေသၤ့ မႀကီး တေကာင္က သစ္ပင္ေပၚကေနႏွဳတ္ဆက္ေနတာကို ေတြ ့ရသတဲ့။
ျခေသၤ့မ။ ။ “ရွင္ဘယ္ကလာခဲ့တာလ။ဲ”
ႏြားမ။ ။ “အမယ္ေလး ဒုကၡပါဘဲ့။”
ျခေသၤ့မ။ ။ “ရွင္ လန္ ့သြားသလား။ က်မရွင့္ကို အႏၱရာယ္မျပဳပါဘူး။..ရွင္နဲ ့က်မက ဘဝတူဘဲ့ဟာ။”
ႏြားမ။ ။ “မဟုတ္တာရွင္။ ဘယ္ႏွယ္ဘဝတူ ရမွာလဲ။ ရွင္ကေတာဘုရင္မ၊ က်မက ကြ်န္မ်ိဳး၊ ရွင္သတ္ရင္ က်မေသရမွာ။”
ျခေသၤ့မ။ ။ “က်မရွင့္ကိုေစာင့္ၾကည့္ေနတာၾကာ
ႏြားမ။ ။ “အင္း….ရွင္ေျပာသလိုဆိုရင္ေတာ့
ျခေသၤ့မ။ ။ “စိတ္သာခ် ေဒၚႏြားရယ္။ က်မစာနာတတ္ပါတယ္။ ရွင္လည္းတျခားကိုမသြားနဲ ့ေတာ့။ က်မနဲ ့ဘဲ့အတူေနၾကတာေပါ့။”
အဲဒီေန ့ကစၿပီးေတာ့ ျခေသၤ့မ ႏွင့္ ႏြားမတို ့ဟာ ခင္မင္ရင္းနီးသြားၾကၿပီး အတူတကြ ေနထိုင္ၾကတယ္တဲ့။ကိုယ္ဝန္ရင့္မာ
ျခေသၤ့ ေလး ႏွင့္ႏြားလားဥသဘေလး တို ့ဟာလည္း အလြန္ ခ်စ္ခင္ၾကၿပီး တျဖည္းျဖည္း
နဲ ့အရြယ္ေရာက္လာၾကကာ မိခင္မ်ားဆံုးသြားသည့္တိုင္ေအာ
တေန ့က်ေတာ့… ေတာလိုက္ထြက္လာတဲ့ ဘုရင့္မုဆိုးႀကီးဟာ အမ်ိဳးမတူပဲ အတူေနေနၾကတဲ့ ျခေသၤ့ ႏွင့္ ႏြား ကိုေတြ ့သြားၿပီး အလြန္ဘဲ့ အံ့ၾသသြားတယ္တဲ့။
မုဆိုး ။ ။ ဟ….ႏြားနဲ ့ျခေသၤ့ပါလား….ငါမ်က္စိမမွားပါ
ဒီေနာက္ မုဆိုးႀကီးလည္း ၿမိဳ ့ေတာ္ျပန္ေရာက္ သြားၿပီး ဘုရင့္ထံ ေတာေကာင္အသားေျခာက္မ်ား ရွားပါးေဆးျမစ္မ်ား သြားဆက္သရင္း…။
မုဆိုး ။ ။ “…မွန္လွပါ….ေတာတြင္းတေနရာမွာ ျခေသၤ့ တေကာင္ႏွင့္ ႏြားတေကာင္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနထိုင္ေနၾကသည္ကို ေတြ ့ခဲ့ရေၾကာင္းပါ ဘုရား။”
ဘုရင္ႀကီး။ ။ “ေဟ….ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲ….ဘဲ့။ အိမ္း….သူတို ့ထံမွာ ေနာက္တိရစာၦန္ တေကာင္တိုးလာရင္ လက္ရွိႏွစ္ေကာင္ဟာ အႏၱရာယ္ျဖစ္လိမ့္မယ္။…။
တကယ္လို ့မ်ားေနာက္တေကာင္ေတြ ့ရင္ျပန္တင္စမ္း….။”
မုဆိုး ။ ။ “…မွန္လွပါ….အမိန္ ့ေတာ္ျမတ္အတိုင္းပါဘုရား။”
မုဆိုးႀကီးလည္းေနာက္အႀကိမ္ ေတာသြားတဲ့အခါ အဲဒီ ျခေသၤ့ ႏွင့္ႏြားကို သြားသြားေခ်ာင္းၾကည့္တယ္တဲ့။ တေန ့ေတာ့ ျခေသၤ့ ႏွင့္ ႏြား တို ့ဆီမွာ ေျမေခြးတေကာင္ ေရာက္ေနတာေတြ ့ရတယ္တဲ့။
မုဆိုး ။ ။ …အင္း…..ေရႊနန္းရွင္ ထင္ေတာ္မူတဲ့အတိုင္းဘဲ့။ ေျမေခြးတေကာင္တိုးေနပါလား။
အဲဒီေနာက္ ဘုရင့္ထံေရာက္ အက်ိဳးအေၾကာင္း တင္ျပေလွ်ာက္ထားရေတာ့တာေပါ့။
မုဆိုး ။ ။ “…မွန္လွပါ…. ယခုတခါေတာ့ ေျမေခြးတေကာင္တိုးေနေၾကာင္းပါဘု
ဘုရင္ႀကီး။ ။ “အိမ္း…မိတ္ေဆြႏွစ္ဦးရဲ့ အခ်စ္ကို ထိုေျမေခြးဖ်က္လိမ့္မယ္။ အခ်င္းခ်င္းသတ္လိမ့္မယ္။ ….ကဲ….လာ….ျခေသၤ့နဲ ့ဥသဘတို ့အသက္ကို မိလိုမိျငား…သြားၾကစို ့…စီးေတာ္ဆင္ျပင္ေစ။”
လို ့ေျပာၿပီး…ေတာထဲကိုထြက္လာခဲ့
ေတာထဲမွာေတာ့၊ ေျမေခြး ဟာ ျခေသၤ့ထံ ခစားလိုက္…ႏြားလားဥသဘထံခစားလို
ေျမေခြး။ ။ အင္း….ဒီကမၻာေပၚမွာ ရွိရွိသမွ် အသားအားလံုး ကိုေတာ့ စားဘူးၿပီးၿပီ။ မစားဘူးေသးတာဆိုလို ့…ဟဲဟဲ….ေတာရိုင္းႏွင္းဆီ(အဲေယာ
ေနာက္ေန ့ေတြမွာေတာ့…… ျခေသၤ့ ထံသြားၿပီး….
ေျမေခြး။ ။ “သခင္ႀကီး၊ ….သခင္ႀကီးကို ဥသဘႀကီးကေျပာတယ္။ သခင္ႀကီးဟာ လွလည္းမလွဘူး…..တဲ့။ အစားလည္းပုတ္တယ္တဲ့……။ အလကားဘဝင္ျမင့္ေနတဲ့….ေပါတာႀကီး
ေျပာၿပီးေတာ့၊ ျခေသၤ့ ႀကီး စိတ္ထိခိုက္ၿပီး ငိုင္ေနတံုး ဥသဘထံ သြားၿပီး ဂံုးေခ်ာျပန္တယ္တဲ့။
ေျမေခြး။ ။ “သခင္ ဥသဘ….ျခေသၤ့ႀကီးနဲ ့ရန္ျဖစ္ထားသလား။”
ဥသဘ။ ။ “ဟယ္….ေတာက္တီး…ေတာက္တက္…။”
ေျမေခြး။ ။ “ဟင္….ဒါျဖင့္ ဘာလို ့လဲမသိဘူး……ျခေသၤ့ႀကီးက သခင့္ကို ပက္ပက္စက္စက္ဆဲဆိုေနပါလား။ တေန ့ေတာ့သူ ့အစာ ျဖစ္မယ္တဲ့…။ဘာတဲ ့…ညာတဲ့။ ရိုတ္ေပါက္က ၃၆ခ်က္ ကေန တခ်က္မွမလြတ္ဘူး။ က်ေနာ္မ်ိဳးက မိတ္ေဆြခ်င္းဒီလိုေျပာဆို
ဘို ့ မေကာင္းေၾကာင္း ေျပာမိလို ့….နင္ပါေသခ်င္သလား…တဲ့။”
ထိုသို ့ေန ့စဥ္ ရက္ဆက္ (လဟင္ညာေတြလို) ကုန္းေခ်ာသျဖင့္ ျခေသၤ့ႀကီးႏွင့္ ႏြားလာဥသဘႀကီးတို ့ တေကာင္ ႏွင့္တေကာင္ ေမတၱာ တံုးလားၿပီး၊ တေကာင္ႏွင့္တေကာင္ အေသအလဲ ကိုက္ၾကေဝွ ့ၾကေလေတာ့သည္။
ဘုရင္ႏွင့္မုဆိုး တို ့ေရာက္လာေသာအခ်ိန္မွာေတာ့….ေျမေ
ကိုေတြ ့ျမင္ရေလေတာ့တယ္တဲ့…။
ဘုရင္ႀကီး။ ။ “ေတြ ့တယ္မဟုတ္လား၊ မုဆိုးေက်ာ္ႀကီး။ ဒီလိုျခေသၤ့ႀကီးနဲ ့ ႏြားလားဥသဘႀကီးတို ့ တေတြေသပြဲ ဝင္ၾကရတာဟာ……မ…ကိစၥေၾကာင့္လဲမဟု
အစား လုၾကလို ့လဲမဟုတ္ဘူး…။ ၾကားက ကုန္းေခ်ာ တဲ့ ေျမေခြး စကားကို ယံုမိၾက
လို ့ျဖစ္ၾကရတာပဲ့…။ဒီေတာ့ကုန္းေခ်ာ
မုဆိုး။ ။ “မွန္လွပါ..ဘုရား။”
( စတုကၠနိပါတ္၊ စူဠကုဏာလဝဂ္၊ သႏိၶေဘဒ ဇတ္ကို မွီးပါသည္။)
ေအးအတူ ပူအမွ်၊ ဘာသာေပါင္းစံု၊ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ မွိတင္းေနထိုင္ေနခဲ့ၾကေသာ အမိျမန္မာ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးဟာ အခုလို (လဟင္ညာ) လူလိမ္ေတြ လူညာေတြ ေပၚေပါက္လာတာႏွင့္အမွ်၊ ကိုယ့္အခ်င္းျခင္း ထကိုက္ကုန္ၾကရတဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြ
ေအာင္မိုး(ကေနဒါ)
ေက်းွဇူးတင္ရွိပါသည္ ။
