ၿပဳံးေပ်ာ္ႏိုင္ေစရန္........

ကၽြန္ေတာ္လည္း ကားလိုင္စင္ ကိစၥၿဖင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနေသာေၾကာင့္ ပို ့စ္မ်ား မတင္ႏိုင္ၿဖစ္တာၾကာပါၿပီ။
အမွန္အတိုင္း၀န္ခံရရင္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို စိတ္ညစ္ေနလို ့ပါ။ သို ့ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ညစ္ေနေပမည့္
ကၽြန္ေတာ္ ရဲ  ့ဘေလာ့ လာေရာက္လည္ပတ္သူအားလုံး ၿပဳံးေပ်ာ္ေစခ်င္တာ ကၽြန္ေတာ္ ရဲ  ့ဆႏၵပါ ။ထို ့ေၾကာင့္
ကၽြန္ေတာ္ အစ္မ (တေပါင္းသီ) ေပးပို ့လာေသာ ဟာသ ေလးမ်ားကို လာေရာက္လည္ပတ္သူေတြ
ၿပဳံးေပ်ာ္ႏိုင္ေအာင္လို ့ တင္လိုက္ပါတယ္ ။

"ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ"

ေဆးရံုတစ္ခု၏ ခန္းမတစ္ခုအတြင္းမွာျဖစ္သည္။အမ်ိဳးသမီးငယ္တစ္ေယာက္ဟာ တြန္းလွည္းကုတင္ေလးေပၚမွာ ပက္လက္ကေလးေစာင့္ေနရရွာတယ္။သူမဟာ ခြဲစိပ္ကုသခံရမွာ ျဖစ္တ့ဲ အတြက္ အဝတ္အစားမပါ ဗလာကုိယ္တီးနဲ႔ ျဖစ္ေနလို႔ေစာင္ျဖဴပါးေလးနဲ႔ ခ်ံဳလြားေပးထားၾကတယ္။ခဏေနေတာ့ ဝတ္ရံုအျဖဴၾကီးဝတ္ထားတ့ဲ လူတစ္ေယာက္

           အခန္းအတြင္းဝင္လာျပီး...သူမကုိလြားျခံဳေပးထားတ့ဲ ေစာင္ပါးေလးကုိ မ, ၾကည့္တယ္။ျပီးေတာ့ ျပံဳးျပံဳး ျပံဳးျပံဳးနဲ႔ ျပန္ထြက္သြားတယ္။တစ္ခါ...ခဏေနျပန္ေတာ့ ခုနလူ ဝင္လာျပီး ေစာင္ကုိ မ, ၾကည့္ျပန္တယ္။ ျပီးေတာ့

ျပံဳးျပံဳး ျပံဳးျပံဳးနဲ႔ ျပန္ထြက္သြားျပန္တယ္။အဲ...မၾကာခင္ဘဲ ခုနလူ တတိယအၾကိမ္အခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာျပီး ေစာင္ကုိ မ,

ၾကည့္ျပန္တယ္။ဒီတခါေတာ့ အမ်ိဳးသမီးငယ္က ေမးတယ္... ..."ေဒါက္တာ၊ က်မကုိ မၾကာခင္ ခြဲစိပ္ၾကေတာ့မွာ မဟုတ္လား ဟင္..."ဒီေတာ့...အဲဒီလူက ျပန္ေျဖတယ္... ...

"သိဘူးဗ်...က်ေနာ္က ဒီေဆးရံုကုိ ေဆးျပန္သုတ္ေနတ့ဲ ေဆးသုတ္သမားရယ္" ။ ။ ။

…………………………………….. ။………………………………….

 "ေဒါက္တာလည္းေလ ေလာကီသားေပမို႔"

ရုပ္ဆိုးလြန္းလို႔ စိတ္က်ေရာဂါ ခံစားေနရတ့ဲ လူတစ္ေယာက္ဟာ စိတ္ေရာဂါကုေဆးခန္းတစ္ခုကုိ ေရာက္လာပါတယ္။

အဲဒီကုိရုပ္ဆိုးဟာ သူ႔အလွည့္ေရာက္ေတာ့ ဆရာဝန္ရဲ႕အခန္းထဲကုိဝင္လာရင္းေျပာရွာတယ္... ...

"ေဒါက္တာရယ္၊ က်ေနာ္မွာေလ စိတ္ဓါတ္ေတြက်ျပီး အလြန္ဘဲ အထီးက်န္ဆန္ေနပါတယ္ဗ်ာ၊

က်ေနာ့္မွာ သူငယ္ခ်င္းလည္း တစ္ေယာက္မွ မရိွဘူး၊ ဘယ္သူမွလည္း က်ေနာ့္အနားကုိမလာခ်င္ၾကဘူး၊

က်ေနာ့္ကုိ ျမင္ၾကတ့ဲသူတိုင္း ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာၾကတယ္ဆရာ။က်ေနာ့္ရုပ္ၾကီးဆိုးေနတာကုိ မကယ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလား ဆရာရယ္..."

"ကယ္ႏိုင္ပါတယ္ဗ်ာ၊ ဒါေပမ့ဲ ေက်းဇူးျပဳျပီး ခင္ဗ်ားမ်က္ႏွာကုိ ဟိုဘက္လွည့္ျပီး ေျပာလို႔ ရမလား"

………………………………………။……………………………………………………………….

"အားႏြဲ႔သူပါရွင္"*

ကုိထံုတစ္ေယာက္ ေစ်းေရွ႕မွာ စိတ္ညစ္ေနတယ္။သူဝယ္ထားတ့ဲပစၥည္းေတြကို ဘယ္လိုသယ္ရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနလို႔ ေလ....ေတာင္းတလံုးရယ္၊ အိမ္သုတ္ေဆးတဂါလံပံုးရယ္၊ ၾကက္အရွင္ ၂ေကာင္နဲ႔ ဘဲအရွင္က ၄

ေကာင္ရယ္ေလ။ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနတံုး မိန္းမေတစ္ေယာက္ကလာေမးတယ္...

"ျခံအမွတ္ ၀၀၇၊ ေရဝတီလမ္းကုိ သိပါသလားရွင္"

"သိိတာေပ့ါ၊ က်ေနာ့္ျခံေဘးကပ္လ်က္ ျခံဘဲ"

"ဒါဆို ဘယ္လိုသြားရမလဲရွင္"

"က်ေနာ္လဲ အိမ္ျပန္မွာ က်ေနာ္နဲ႔လိုက္ခ့ဲေလ၊ ဒါေပမ့ဲဒီဟာေတြကုိဘယ္လိုသယ္ရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနလို႔"

"လြယ္လြယ္ေလး၊ အိမ္သုတ္ေဆးပံုးကုိ ေတာင္းထဲ ထ့ဲလိုက္ျပီး ေခါင္းနဲ႔ရြက္လိုက္၊ၾကက္တေကာင္စီကုိ လက္ေမာင္းမွာ ခ်ိပ္လိုက္၊ ဘဲ၂ ေကာင္ဆီကုိိလက္တဖက္ဆီမွာဆြဲလိုက္"

သူမေျပာသလိုုလုပ္လိုက္တာ ကုိထံု ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပသြားတယ္။အဲလိုနဲ႔ အတူတူေလွ်ာက္လာၾကရင္း လမ္းခုလပ္ လူျပတ္တ့ဲေနရာေရာက္ေတာ့ အဲဒီမိန္းမကကုိထံုကို စြပ္စြဲပါေတာ့တယ္...

"ရွင္..ရွင္...က်မကုိ လူျပတ္တ့ဲလမ္းကေန ေခၚလာျပီး ဗလကၠာရက်င့္မလို႔ မလား"

"ဗ်ာ...က်ေနာ့္ ေခါင္းေပၚမွာ ေဆးပံုးၾကီးနဲ႔ေတာင္းကုိရြက္ထားတယ္...လက္ေမာင္းမွာလဲ ၾကက္ေတြခ်ိပ္ထားတယ္၊ လက္ႏွစ္ဖက္မွာလဲ ဘဲေတြဆြဲထားရတယ္၊ ဒီလိုလူက ခင္ဗ်ားေလးကုိ ဘယ္လိုလုပ္ ဗလကၠာရက်င့္လို႔ရမလဲဗ်ာ..."

ဒီေတာ့ အားနြဲတ့ဲ မိန္းကေလးက ဘာျပန္ေျပာတယ္ထင္လဲ... ....

"ဘဲေတြကုိ ေအာက္ခ်လိုက္ျပီး ထြက္မေျပးႏိုင္ေအာင္ ေတာင္းနဲ႔ အုပ္လိုက္ေလ၊ေဆးပံုးကုိ ေတာင္းအေပၚကဖိထားလိုက္၊ ၾကက္ႏွစ္ေကာင္ကုိေတာ့ က်မကုိင္ထားေပးမယ္"....တ့ဲ။

…………………………………………………………………။…………………………………………………………..

* "ကိစၥမရိွပါဘူး..."*

မုတ္ဆိပ္ေမြး ပါးသိုင္းေမြးရိတ္ဖို႔ လူတစ္ေယာက္ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ထဲ ဝင္လာပါတယ္။

သူ႔အလွည့္ေရာက္ေတာ့ ဆံသဆရာက သူမုတ္ဆိပ္ေမြး၊ ပါးသိုင္းေမြးေတြကို စ,ရိတ္ပါတယ္..မုတ္ဆိပ္ေမြး နဲ႔ ႏုပ္ခမ္းေမြးကုိ ရိတ္တ့ဲအခါ ျပသနာ မရိွေပမ့ဲပါးသိုင္းေမြးရိတ္ေတာ့ နဲနဲ ခက္ေနတယ္။

သူ႔ပါးကနဲနဲခြက္ေနတာကုိး။ဒါနဲ႔ ဆံသဆရာက သစ္သားနဲ႔ လုပ္ထားနဲ႔ အလံုးေလး တလံုးကုိေပးလိုက္ျပီး ေျပာတယ္..

..."ဒါေလးကုိ ခဏငံုထားလိုက္၊ ဒါမွ ပါးသိုင္းေမြး ရိတ္ရတာ အဆင္ေျပမယ္"..

"အဲ...ဟုတ္တယ္ဗ်"

အဲဒီလူလည္း သေဘာက်သြားတယ္၊ ဒီ ဆံသဆရာမဆိုးဘူး ေတာ္ေတာ္ဥာဏ္ေျပးသားဘဲ လို႔ေတြးေနတယ္။

ညာဘက္ပါးကုိ ရိတ္ေတာ့ ညာဘက္ပါးေစာင္မွာ ငံုလိုက္၊ ဘယ္ဘက္ပါးကုိ ရိတ္ေတာ့ဘက္ဘက္ပါးေစာင္မွာ ငံုလိုက္နဲ႔ လုပ္ေနရင္း ဆံသဆရာကုိ လွမ္းေနာက္လိုက္တယ္... ...

"ခုလိုငံုထားတုန္း ခင္ဗ်ားသစ္သားလံုးေလးကုိမ်ိဳခ်မိရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"

"ကိစၥမရိွပါဘူးဗ်ာ။ ေနာက္ေန႔ 'အီး' ပါရင္ ျပန္ထြက္လာမွာဘဲ မဟုတ္လား၊အဲဒီေတာ့မွေရေဆးျပီး  ျပန္လာေပးေပ့ါ၊ တျခားသူေတြလဲ ဒီလိုဘဲျပန္လာေပးေနက်ဘဲဟာ"...တ့ဲ။

……………………………………………………… ။…………………………………………………………………….

 * "ရွာေဖြရ ေမာလွျပီ"*

တႏွစ္က မႏၱေလးသၾကၤန္ကုိ သြားလည္ျဖစ္တယ္။သၾကၤန္တြင္းလူအစည္ကားဆံုးျဖစ္တ့ဲက်ံဳးနဲ႔အနီးဆံုးေဟာ္တယ္တစ္ခုမွာ

တည္းခိုဖို႔သြားေတာ့ အခန္းတုိင္း လူျပည့္ေနတယ္တ့ဲ။ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္သြားတယ္။ေကာင္တာစာေရးမက ဆက္ေျပာလာတယ္...

"အခန္းလြတ္တစ္ခုေတာ့ က်န္ေသးတယ္ ဦး၊ ဒါေပမ့ဲ အဲဒီအခန္းက အိမ္သာပ်က္ေနလို႔ျပင္ေနတာ မျပီးေသးဘူး၊ အမ်ားသံုးအိမ္သာမွာ အသံုးျပဳျပီးေနႏိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဦး ေနလို႔ရပါတယ္"

ဘယ္မွလည္းထပ္မရွာခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ အဲဒီအခန္းကုိဘဲ ယူလိုက္တယ္။မႏၱေလးသၾကၤန္မွာ ေပ်ာ္ပါတယ္။

အခန္းျပန္ေရာက္လို႔ အေပါ့အေလးသြားတ့ဲအခါ နည္းနည္းကသီတာကလြဲလို႔က်န္တာအားလံုးအိုေကပါတယ္...

အဲ...မအိုေကတာက ျပန္မယ့္ေနက်မွျဖစ္တာ၊ျပန္မယ္ဆိုျပီး ပစၥည္းေတြထုတ္ပုိးသိမ္းဆည္းျပီးကာမွ ဗိုက္ကရစ္ရစ္ျပီးနာလာတယ္..ဒါနဲ႔ အိမ္သာရိွရာ ကမန္းကတန္းေျပးရတာေပ့ါ၊ ကံမ်ားမေကာင္းခ်င္ေတာ့ အိမ္သာက

တခန္းမွမအားဘူး။ဟိုတယ္က၂ထပ္ဆိုေတာ့ေအာက္ထပ္မွာလဲအမ်ားသံုးအိမ္သာရိွတာနဲ႔ေအာက္ထပ္ဆင္းေျပးရျပန္တယ္..အာ..ေအာက္ထပ္က အိမ္သာေတြမွာလဲ လူအျပည့္..ခက္ျပီ၊ ဒီမွာလဲထြက္က်ေတာ့မယ္...

ၾကံရာမရတ့ဲအဆံုး အခန္းကုိဘဲျပန္လာလိုက္တယ္...အခန္းထဲက စာပြဲေပၚမွာအလွတင္ထားတ့ဲ ပန္းအိုးကုိယူလိုက္တယ္၊

ပန္းေတြကုိ ဆြဲထုတ္လိုက္ျပီး ပန္းအုိးထဲကုိ ဗိုက္နာတ့ဲကိစၥရွင္းခ်လိုက္တယ္။ျပီးေတာ့ ပန္းေတြ ျပန္စိုက္ထ့ဲလုိက္တယ္။

ခုမွေနသာထိုင္သာရိွေတာ့တာကုိး...ျပီးတာနဲ႔ အိတ္ဆြဲျပီးခပ္တည္တည္နဲ႔ ထြက္လာခ့ဲတာေပ့ါ။

ဒီလိုနဲ႔.....

ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဟိုတယ္က ပုိ႔လိုက္တ့ဲ ပ႔ုိစ္ကဒ္ တစ္ခု စာတိုက္က

ေရာက္လာတယ္..ပ႔ုိစ္ကဒ္မွာေရးထားတာက... ...

"လူၾကီးမင္းရွင့္...

 အားလံုးကုိခြင့္လြတ္ပါသည္၊ဘယ္ေနရာမွာ ပါခ့ဲတယ္ဆိုတာကုိေတာ့ သိပါရေစရွင္"....*တ့ဲ

…………………………………………………………………။……………………………………………………………….

* "ကယ္ဆယ္ေရး အဖြဲ႕"*

ႏွစ္ေယာက္စီး ဆက္စနာ ၁၅၂ အမ်ဳိးအစားေလယာဥ္ပ်ံငယ္ေလးတစင္း ျမန္မာျပည္အလယ္ပုိင္းကျမိဳ႕ေလးတျမိဳ႕ရဲ႕ သင္ခ်ႎဳင္းကုန္းတခုအတြင္း ပ်က္က်သြားပါတယ္။အထူးေလ့က်င့္ေပးထားတ့ဲ ရွာေဖြေရးႏွင့္ ကယ္ဆယ္ေရးတပ္စိပ္တစ္စိပ္ လြတ္လိုက္ပါတယ္။မၾကာမွီမွာဘဲ အထက္လူၾကီးမ်ားထံ သတင္းေပးပုိ႔ခ်က္ေရာက္လို႔ လာပါေတာ့တယ္...

*" ေလယာဥ္ပ်က္ကုိ ရွာေဖြေတြ႔ရိွ၊ ေသဆံုးသူရုပ္အေလာင္း ၁၅၀ ခန္႔ေတြ႔၊ေသဆံုးသူအေရအတြက္ ယခုထက္ပုိမ်ားႏိုင္၊ ဆက္လက္ရွာေဖြတူးေဖာ္လ်က္ရိွေၾကာင္းသတင္းေပးပုိ႔အပ္"...*

…………………………………………………………………………..။……………………………………………………..

*ေရငုပ္ခ်န္ပီယံ*

ေရငုပ္သမားတစ္ဦး ေရငုပ္ေနရင္း ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ေအာက္ ၁၅ေပခန္႔ အေရာက္မွာေရငုပ္ဝတ္စံုမပါတ့ဲတျခားလူတစ္ေယာက္ကုိ သူနဲ႔မလွမ္းမကမ္းမွာ ေတြ႔လိုက္တယ္။အဲ...သူ ေပ၃၀ ေရာက္ေတာ့လဲ ခုနလူကုိေတြ႔ရျပန္ပါတယ္။တခါ ေပ၄၀ ထိ ဆက္ငုပ္ေတာ့လဲ အဲဒီလူပါလာတံုးဘဲ...ဆိုေတာ့အ့ံၾသမႈကုိမထိမ္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ဒါနဲ႔ ေရေအာက္မွာ အသံုးျပဳလို႔ရတ့ဲ Waterproof chalkboard ေပၚမွာ စာေရျပီးေမးလိုက္တယ္...

"ေဟ့လူ...ေရငုပ္ဝတ္စံုမပါဘဲဒီေလာက္ပင္လယ္ေရအနက္ထိငုပ္ႏိုင္တာ...ခ်ီးက်ဴးပါတယ္ဗ်ာ"

ဟုိလူက သူ႔ chalkboard ကုိ ဆြဲယူျပီး စာျပန္ေရးျပတယ္..."ငါက ေရႏွစ္ေနတာဟ...မေအေပးရ"

* "ဘာရမလဲ"*

အေဝေျပးလမ္းမတစ္ခု အေပၚမွာျဖစ္သည္။ဆိုင္ကယ္တစ္စီးဟာ ႏြားေပါက္စေလးတစ္ေကာင္ကုိ တိုက္မိတ့ဲ အတြက္

ႏြားေလးေသဆံုးသြားပါတယ္။ႏြားပုိင္ရွင္က ဆိုင္ကယ္သမားဆီမွာ အေလ်ာ္ေတာင္းတယ္... ...

"ႏြားတန္ဖိုးကုိေလ်ာ္ေပေတာ့"

"ႏြားေလးက ဘယ္ေလာက္တန္သလဲ"

"အခုေတာ့ ေဒၚလာ၂၀၀ ေလာက္ဘဲတန္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ ၆ႏွစ္ၾကာရင္ ေဒၚလာ ၉၀၀ေလာက္တန္မွာ၊ ဒီေတာ့ ေဒၚလာ ၉၀၀ ေလ်ာ္"

"ေကာင္းျပီေလ..."

ဆိုျပီး..ဆိုင္ကယ္သမားက ခ်က္လက္မွတ္တစ္ေစာင္ ေရးေပးတယ္။

"ကဲေရာ့...ဒီမွာ ေဒၚလာ ၉၀၀ ခ်က္လက္မွတ္၊ ေနာက္ ၆ႏွစ္ ေန႔စြဲနဲ႔ ေရးထားတယ္၊အဲဒီေန႔ေရာက္ရင္ ထုတ္လို႔ရျပီ..."

……………………………………………………………..။……………………………………………………………………

 *"စိတ္ဓါတ္မက်နဲ႔"*

မိေဝ တစ္ေယာက္ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတ့ဲေန႔ေတြကုိ ျဖတ္သန္းေနရေတာ့ စိတ္ပ်က္ေနရွာတယ္။သူ႕အိမ္ဧည့္ခန္းထဲက ဆိုဖာခံုေပၚမွာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ျပီးေတာ့ သူ႕အေမနဲ႔ေမာင္ေလးကုိ တိုင္တည္ေျပာျပရင္း ညီးညဴေနတယ္... ...

"ဘယ္သူမွ ငါ့ကုိမခ်စ္ၾကဘူး၊ တကမာၻလံုးမွာ ရိွသမ်ွလူေတြကငါ့ကုိမုန္းေနၾကျပီထင္တယ္"

ဒီေတာ့ သူ႕အေမက အားေပးတယ္.. ...

"တကမာၻလံုးေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးေအ..."

သူ႕ေမာင္ေလးကလည္း ဝင္ျပီးေထာက္ခံရွာတယ္... ...

"ဟုတ္တယ္...မမကုိ မသိတ့ဲလူေတြကေတာ့ မုန္းမွာမဟုတ္ပါဘူး"...တ့ဲ။

…………………………………………………………………..။…………………………………………………………..

*"မိန္းမဆိုး"*

စစ္သားႏွစ္ဦး အားလပ္ခ်ိန္မွာ စကားစမည္ေျပာေနၾကတယ္။

"မင္း ဘာလို႔ စစ္ထဲဝင္တာလဲ"

"ငါ့မွာ မိန္းမလည္း မရိွဘူး၊ တိုက္ရခိုက္ရတာလဲ ဝါသနာပါလို႔ စစ္ထဲဝင္တာ၊ မင္းကေရာ?"

"ငါ့မွာ မိန္းမရိွတယ္ေလ၊ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနခ်င္လို႔ စစ္ထဲဝင္တာ"

…………………………………………………..။……………………………………………………………..

 *"လွ်ိဳ႕ဝွက္သေကၤတ"*

အိုစမာဘင္လာဒင္ အသက္ရွင္လ်က္လား၊ က်ဆံုးသြားျပီလားဆိုတာ လူေတြအားလံုး တိတိက်က်မသိၾကဘဲ ဇေဝဇဝါျဖစ္ေနၾကဆဲပါ။တေန႔ေတာ့အိုစမာဘင္လာဒင္ကစဥ္းစားတယ္...အေမရိကန္သမၼတဆီစာတစ္ေစာင္ေရးပို႔မယ္ေပ့ါ။သူကုိယ္တိုင္ သူ႔လက္ေရးနဲ႔ေရးပုိ႔မယ္၊ ဒါမွ သူအသက္ရွင္လ်က္ ရိွတယ္ဆုိတာသက္ေသထင္ရွားမယ္ေလ။ ဒါနဲ႔ အေမရိကန္သမၼတေဂ်ာ့ဘုရွ္ တစ္ေယာက္ ဘင္လာဒင္ပုိ႔လို္က္တ့ဲစာကုိလက္ခံရရိွေတာ့ ...ဖတ္ၾကည့္လိုက္တယ္။

စာက တေၾကာင္းထဲရယ္...      370HSSV-0773H

စာကုိဖတ္ၾကည့္ျပီး ေဂ်ာ့ဘုရွ္ အာရံုေနာက္သြားတယ္။လွ်ိဳ႔ဝွက္သေကၤတနဲ႔ေရးထားတာဆိုေတာ့ သူ နားမလည္ဘူးေလ။

သူ႔ ရံုးအဖြဲမႈးကုိေခၚျပီး ဒီစာကုိ ဘာသာျပန္ခိုင္းတယ္၊ မျပန္တတ္ဘူး။သူ႔ အတြင္းေရးမႈးမေတြကုိေခၚျပီး ဒီစာကုိ ဘာသာျပန္ခိုင္းတယ္၊ မျပန္တတ္ဘူး။သူ႔ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီး ကြန္ဒိုလီဇာရုိက္ကုိေခၚျပီး ဒီစာကုိဘာသာျပန္ခိုင္းတယ္၊ မျပန္တတ္ဘူး။သူ႔ ကာကြယ္ေရးဝန္ၾကီးကုိေခၚျပီး ဒီစာကုိ ဘာသာျပန္ခိုင္းတယ္၊ မျပန္တတ္ဘူး။အဲဒီဝန္ၾကီးေတြရဲ႕ အတြင္းေရးမႈးမေတြကုိေခၚျပီး ဒီစာကုိ ဘာသာျပန္ခိုင္းတယ္၊မျပန္တတ္ဘူး။အေမရိကန္အမ်ိဳးသား စံုစမ္းေရးျဗဴရိုကုိ ပုိ႔ျပီး ဘာသာျပန္ခိုင္းတယ္။ မရပါဘူး။အေမရိကန္ ဗဟိုေထာက္လွမ္းေရးေအဂ်င္စီကုိ ပုိ႔ျပီး ဘာသာျပန္ခိုင္းတယ္၊ ဒါလဲမျပန္တတ္ၾကဘူး။ ၾကံရာမရတ့ဲအဆံုးမွာေတာ့...အေမရိကန္ရဲ႕ အေရွ႕အလယ္ပုိင္းက မဟာမိတ္ျဖစ္တ့ဲအစၥေရးႏိုင္ငံကုိ အကူအညီေတာင္းရေတာ့တယ္။အစၥေရးက သူ႔ ဘဝေပးအေျခအေနရ အာရပ္ေရးရာကြၽမ္းက်င္သူကုိး၊ဘင္လာဒင္ရဲ႕အထာကုိေကာင္းေကာင္းကြၽမ္းတယ္ေလ။ေနာက္ဆံုးအစၥေရးေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ MOSAD က ဘင္လာဒင္ရဲ႕ လွ်ိဳ႔ဝွက္စာကုိဖတ္ၾကည့္ျပီး အေမရိကန္သမၼတဆီကုိ စာျပန္လိုက္တယ္... ...

"သမၼတၾကီးခင္ဗ်ား....စာကုိ ေဇာက္ထိုးမဖတ္ပါနဲ႔ခင္ဗ်ား"... ...တ့ဲ။

………………………………………………………………………..။……………………………………………………………

*"အစက ေျပာသားနဲ႔"*

က်ေနာ္နဲ႔က်ေနာ့္မိန္းမ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ ပဲရစ္ျမိဳ႔ကုိ အလည္ေရာက္ခ့ဲစဥ္ကေပ့ါ။တည္းခိုတ့ဲေနရာကလည္း ပဲရစ္ျမိဳ႔႔ရဲ႕နာမည္ေက်ာ္ "ခ်စ္သူလမ္းၾကား" အနီးကဟိုတယ္တစ္ခုမွာေလ။ညေနေစာင္းလဲေရာက္ေရာ က်ေနာ့္ဇာတိက ျပ လာတယ္၊ အဲဒီ "ခ်စ္သူလမ္းၾကား" ထဲကုိသြားၾကည့္ခ်င္တာေလ။ ဝါသနာပါတာကုိး။ဒါနဲ႔ မိန္းမကုိလွည့္ပတ္ေျပာခ့ဲျပီး သူ႔ကုိ ဟုိတယ္အခန္းမွာ ခဏထားခ့ဲလိုက္တယ္၊ျပီးတာနဲ႔ ခ်စ္သူလမ္းၾကားတေလွ်ာက္ အစံုအဆန္လိုက္ၾကည့္မိတယ္... ...အားပါးပါး...မိန္းမလွေလးေတြဗ်ာ၊ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ၊ တိုက္နံရံေဘးမွာ၊ေလွခါးအဆင္းေနရာေလးေတြမွာ...ေပါမွေပါ ေခ်ာမွေခ်ာ။အသားေလးေတြမ်ားဝင္းစိုအိဖတ္ေနလိုက္တာ..ေျခသလံုးေလးေတြဆိုရင္ေျပးေျပးဟပ္လိုက္ခ်င္တယ္..တကယ္။မေနႏို္င္တာနဲ႔ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကုိ ကပ္ျပီး ေမးၾကည့္လိုက္တယ္... ...

"မိန္းကေလး...ဘယ္ေစ်းလဲကြ"

"ရိုးရုိးဆိုရင္ ေဒၚလာ ၂၀၀၊ အစံုဆိုရင္ ေဒၚလာ ၂၅၀"

"ဟင္...အဲေလာက္ေတာင္ ေစ်းၾကီးတာလား၊ ငါ က ၂၅ ေဒၚလာေလာက္ဘဲ ထင္ေနတာ"

"အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ ...ရွင္ ဟုိဘက္တစ္လမ္းေက်ာ္ကုိသြား၊ အဲဒီမွာ ၂၅ေဒၚလာတန္ေတြရိွတယ္၊ ဒါေပမ့ဲ စုပ္ျပတ္ေနတာေတြဘဲ ရမွာေနာ္"…."ေအာ္...ေအးပါကြာ၊ မသြားေတာ့ပါဘူး၊ ျပန္ေတာ့မယ္"

"ၾကြ...ၾကြ"

ဟူး...မလြယ္ဘူး၊ သြားျပီး စပ္စုမိတာ အေကာခံလိုက္ရတာ အဖတ္တင္တယ္။ အခန္းျပန္မွ။

ဒါနဲ႔ ဟိုတယ္ကုိျပန္၊ ေရမိုးခ်ဳိး၊ မိန္းမကုိ လက္ဆြဲျပီးႏွစ္ေယာက္သားညစာစားဖို႔ လမ္းမအတိုင္း ဆိုင္လိုက္ရွာေရြးေနတံုး...

ကံမ်ားဆိုးခ်င္ေတာ့ ခုနက မိန္းကေလးနဲ႔ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္တိုးပါေလေရာဗ်ာ။

သူကလည္းမွတ္မိတယ္၊ မွတ္မိတာထက္ဆိုးတာက သူ ေျပာလိုက္တ့ဲ စကားဗ်... ...

"ေအာ္..ခုေတာ့ ၂၅ ေဒၚလာတန္ၾကီး မ, လာတယ္ေပ့ါေလ၊ က်မ မေျပာဘူးလား၊စုပ္ျပတ္ေနတာပါလို႔"

…………………………………………………………………။……………………………………………………

*'ကုိယ္ခ်င္းစာ စိတ္'*

လူတစ္ေယာက္ ေဆးဆိုင္မွာ ေဆးလာဝယ္တယ္.. ..."ဆိုင္ရာႏိုက္ တေအာင္စေလာက္ ေရာင္းပါ"

ေဆးေရာင္းသူ လန္႔သြားျပီး ျပန္ေမးတယ္.. ..

"ဘာ...ဆိုင္ရာႏိုက္ဆိုတာ အဆိပ္ဗ်၊ ေဆးစာ မပါဘဲေရာင္းလို႔ မရဘူး၊ ခင္ဗ်ားကဘာလုပ္မလို႔ လဲ"

"ငါ့ မိန္းမကုိ အဆိပ္ေကၽြးသတ္မလို႔"

"ဟာ...ဒီလုိဆို ပုိဆိုးတယ္၊ ေရာင္းမေပးႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ၊ ခြင့္လြတ္ပါ"

ဒီေတာ့ ေဆးလာဝယ္သူက သူ႔အိပ္ကပ္ထဲက ဓါတ္ပံုတစ္ပံုကုိ ထုတ္ျပတယ္၊

ေဆးေရာင္းသူက အဲဒီဓါတ္ပံုကုိယူၾကည့္လိုက္ျပီး...

"ဟာ...ဆိုးလိုက္တ့ဲရုပ္ဗ်ာ၊ ဒီေလာက္ရုပ္ဆုိးတာ က်ေနာ့္တသက္ တခါမွ မျမင္ဘူးဘူး၊

ဒါဘယ္သူ႔ပံုလဲ"……………"ငါ့ မိန္းမေလ"

"အင္း...ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ေရာင္းေပးလိုက္ပါမယ္"

………………………………………။…………………………………………..

အားလံုးရယ္ေမာႏိုင္ၾကပါေစ...TTO