Thursday 9 June 2011

" တဖက္ေစာင္းနင္း"

" တဖက္ေစာင္းနင္း"

အပိုင္း(၁)


"ေညာင္းလိုက္တာ....."
ေျခေထာက္ေတြကို  ဆက္ျပီးေနရာမေရႊ႕ခ်င္ေလာက္ေအာင္
  လူက ပန္းေနျပီ။
မေန႕လည္း ဒီအတိုင္း  ဒီေန႕လည္း ဒီအတိုင္း  အရင္ ရက္ေတြကလည္း  ဒီအတိုင္းပဲဆိုတာ  ...
စီးထားတဲ႕ ဖိနပ္ကေလးကေလးကို ဘာရယ္မဟုတ္ငံု႕ၾကည့္မိေတာ့ ...  ေတာ္ေတာ္ပါးေနျပီပဲ
ပါးယံုတင္မကပါဘူး  .... ဖေနာင့္ဖက္ပိုင္းဆို  ပါးလြန္းလို႕ေပါက္ေတာင္ေနျပီ  ......  အင္း  ဒီႏွစ္စပိုင္းကတည္းက ေတာ္ေတာ္ခရီးေရာက္ခဲ့တာပဲေလ...
ေမးပါမ်ားခရီးေရာက္  သြားပါမ်ားဖိနပ္ေပါက္ဆိုတာ  ဒါေပါ့.. အဟင္း
ကိုယ္ဖာသာကိုယ္ ေရရြတ္ရင္း တေယာက္တည္းပင္ ျပံဳးလိုက္မိသည္။
ခရီးကလည္း အမ်ားၾကီးေရာက္ခဲ့ပါတယ္။  ေရာက္တဲ႕ခရီးတိုင္းမွာလည္း    "အသက္ၾကီးေနျပီ"   " အားကိုသံုးျပီးဘာေတြလုပ္ႏိုင္မွာလဲ"    "ဒီမွာလူငယ္ေတြပဲခန္႕တာ"
"အဆင္မေျပႏိုင္ဘူးေနာ္"   "အားနာလိုက္တာ"  " ေနာက္ေန႕ျပန္လာၾကည့္ပါလားလူၾကီးမရွိလို႕"      " ဒီဲ႕ျပင္ေနရာသြားၾကည့္ဦးေနာ္"       "ဘာေနာ္  ညာေနာ္   ေနာ္   ေနာ္  "
ဒါေတြပဲၾကားေနရတာ ..
အခု ဘာဆက္လုပ္မလဲ 
ဖာသာအေမးႏွင့္အတူ  ေနပူပူေက်ာပူပူမွာ  အရdပ္ထူထူကို မ်က္လံုးေ၀ွ႕ကာ ရွာမိသည္။ 
"ဟူး"
နဖူးမွ ေခၽြးစီးအနည္းငယ္ကို လက္ႏွင့္သပ္ခ်ရင္း  ဗန္ဒါပုျပတ္ျပတ္ေအာက္နားမွာ  ေနရာယူဖို႕ျပင္ဆင္မိသည္..။။
"ကုိယ့္ထက္ဦးေနတာပဲ"
အံုခဲေနေသာ ပုရြတ္ဆိပ္မဲမဲၾကီးမ်ားက   သူ႕ထက္အရင္ ေရာက္ႏွင့္ေနေလျပီ...အင္အားက သူတို႕ဖက္ကမ်ားေနျပန္ေတာ့  ကိုယ္ပဲမာန္ေလ်ာ့ရေတာ့မလိုပင္...
ကိုယ္ကိုလည္း  သူတို႕ေနရာလုေလမလားဟူသည့္သေဘာျဖင့္  ၾကည့္ေနၾကသလို... 
မတတ္ႏိုင္ပါ   တခရီးတည္းသြားေတြပဲေလ  ေအးအတူပူအမွ်ေပါ့ေနာ္....
အျပံဳးႏွင့္ႏွဳတ္ဆက္လိုက္ျပီး  သူတို႕ႏွင့္ခပ္ခြာခြာေလာက္တြင္  ေျခပစ္လက္ပစ္ကို ထိုင္ခ်လိုက္မိသည္။
"ဟဲ႕   ဘယ္သြားမလို႕တုန္း"   "ဟိုမွာ"   "ဟာ အသားမရွိပါဘူးဆို"  "ရွိရွိ မရွိရွိ ကိုက္ခ်င္တယ္ သြားယားေနလို႕ "   "ေအာ္ သနားပါတယ္မလုပ္ပါနဲ႕  ေနပါေစ  ကိုယ့္မွ အႏၱရာယ္မေပးတာ"
"ဟုတ္တယ္ သားေလးေရ  မလုပ္နဲ႕ေနာ္"(မွတ္ခ်က္ ။    ။  ပုရြက္ဆိပ္ေတြရဲ႕စကားသံပါ)
အနားမွာ ရစ္သီရစ္သီ  ဟိုေျပးဒီေျပးလုပ္ေနၾကတဲ႕ ပုရြတ္ဆိပ္ေသးေသးေလးေတြကို  အဓိပါယ္မဲ႕ ေငးၾကည့္ေန..
မိရင္း    အေတြးေတြက  ဟိုျပန္႕ဒီျပန္႕ႏွင့္....
စိတ္ကလည္း ဟိုလႊင့္ဒီလႊင့္ျဖစ္ေနမိသလိုလို...။

အပိုင္း(၂)

"၀ူး   ၀ူး"
"ဟင္"    နားထဲသို႕ စူး၀င္လာေသာ ကားစက္သံႏွင့္အတူ...
ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမိသည္မသိ...
ျဖတ္ကနဲလန္႕ႏိုးသလိုျဖစ္သြားမိခ်ိန္မွာ ပတ္၀န္;က်င္က  အေမွာင္ထုကို စတင္လႊမ္းျခံဳေနေလျပီ။
"အမေလး  ကားေတြမရွိရင္ေတာ့ ျပသာနာပဲ"
ျပန္မယ့္လမ္းကို အလွ်င္အျမန္ဦးတည္မိရင္း   စိုးရိမ္စိတ္ကေလးလည္း၀င္မိသည္..
"ဒဂံုေတာင္  ဒဂံုေတာင္    ၂၀၀   ၂၀၀    "
ေအာက္စိုက္ကားေတြေအာ္ေနေလျပီပဲ
မကုန္သင့္ပဲ  ကုန္ဦးမည္ေလ...
၅၀  ခရီးလမ္းကို  ေမွာင္ေနတဲ႕အတြက္  ၂၀၀ ေပးရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့  အိပ္ကပ္ပိန္ပိန္ေလးကကို  စမ္းရင္း ႏွေျမာစိတ္အျပည့္၀င္မိသည္။
ကိုယ့္အျပစ္ပဲေလ..
ဖာသာေရရြတ္မိရင္း.... မတတ္ႏိုင္သည့္အဆံုး   ကိုယ္လိုသူလိုေတြႏွင့္အတူ အသက္ကို သတိမထားမိေတာ့ပဲ အလုအယက္ေျပးတက္မိေတာ့သည္။

အပိုင္း(၃)

"ကၽြတ္ ကၽြတ္  ကၽြတ္"
"မႏွင္း မင္းသက္သာရဲ႕လား"
"အင္း  သက္သာပါတယ္  ကၽြတ္   ကၽြတ္ "
အိပ္ယာေလးထက္မွ  တေရႊ႕ေရႊ႕ ဖင္ေရႊ႕သြားေနသည့္ ဇနီးသည္ကို  ေမးရင္း   လွမ္းလက္စလက္ကေလးကိုေက်ာ္ကာ   ကြမ္းအစ္ကေလးအား မိမိအရင္လက္ဦးလိုက္သည္။
"ေရာ့  ေရာ့  ဒါယူမွာမို႕လား"
"အင္း"
"ကြမ္းေတြလည္းသိပ္မစားနဲ႕ဦးေလကြာ   ေတာ္ၾကာေက်ာက္ကပ္ပါျဖစ္ေနမွျဖင့္"
"ျမန္ျမန္သြားရတာေပါ့ကိုဘေမာင္ရယ္.."
"မင္းသြားတာအေရးမၾကီးဘူး  ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းသြားဖို႕က  ဒါလိုေနေသးတယ္ေလ"   လက္ကေလးကိုေကြးျပလိုက္ေတာ့ ဇနီးသည္သေဘာေပါက္သြားျပီထင္..။
"အင္း  ဟုတ္ပါတယ္ အဲဒါ့ေၾကာင့္ မသြားႏိုင္ေသးတာေပါ့"
"ရွင္ေရာ  အဆင္ေျပလာရဲ႕လား  အင္း ေမးသာေမးရတာ  အေျဖက အရင္ေန႕ေတြအတိုင္းေကာ္ပီကူးလာတယ္မွဳတ္လား  အဟင္း  ဟင္း.".. မရယ္ခ်င့္ရယ္ခ်င္ ရယ္လိုက္မိသည္..။
"ေအးကြာ"
လူကသာ ေလျဖတ္ထားလို႕ အိပ္ယာထဲေနတာ  စိတ္က ရွင့္ေနာက္လိုက္ေနတာလို႕  မေျပာေပမဲ႕လည္း အိမ္ေထာင္ဦးစီးျဖစ္သူသိမွာပါေလ...
"ဒီေန႕ ဘယ္သူလာေသးလဲ"
အေျဖကတိတ္ေနသည္...
"ငါသြားေခၚေပးရမလား"
"အို  ရွင္ကလည္း  အားမွန္းမအားမွန္းမသိ  ေခၚမေနပါနဲ႕    သူတို႕အလုပ္နဲ႕ သူတို႕ရွဳပ္ေနမွာဥစၥာ"
ေျပာသာေျပာရသည္ မ်က္ႏွာကေလးေတြကို အာရံုမွာပံုေပၚၾကည့္ေနမိပံုပင္..   ဟူး..။ ႏြမ္းလွ်ေနေသာဇနီးမ်က္ႏွာကိုနားလည္မိသလိုၾကည့္ရင္း
သက္ျပင္းေမာကို မသိမသာခ်လိုက္မိသည္။

အပိုင္း(၄)
"ေဟာ   အေဖ  ေရာက္ေနတာၾကာျပီလား"
ေမ့ေတ့ေတ့ျဖစ္ေနေသာ စကၠေလွေခါက္နည္းကို မနည္းျပန္စဥ္စားေနခ်ိန္မွာ    သားျဖစ္သူအသံက အၾကားအာရံုထဲ၀င္လာသည္။
"ေအးကြ  ဒီမွာမင္းရဲ႕သားက ေလွလုပ္ေပးပါဆိုလို႕  အဟင္း"
"မင္းျပန္လာတာေနာက္က်တယ္ေနာ္"
"ဟုတ္တယ္  အလုပ္က ေအာ္ဒါေတြမ်ားေနတာနဲ႕  ကၽြန္ေတာ္လည္း မနားရပါဘူး"
ေရာ့  မိန္းမေရ  သိမ္းလိုက္ဦး"
အနားသို႕ေရာက္လာေသာ ေခၽြးမျဖစ္သူကို လက္ထဲကပို္က္ဆံအိပ္လွမ္းေပးလိုက္တာ မၾကည့္ပဲျမင္လိုက္ရသည္။
"ထမင္းစားမယ္ကြာ  ဘာဟင္းခ်က္လဲ"
"အမဲသားနပ္ထားတယ္   ပဲေရပြလည္းေၾကာ္လည္းရွိတယ္  သရက္သီးလည္း လွီးထားတယ္ကိုေက်ာ္ေရ..".
ေနာက္ေဖးမွ ေခၽြးမျဖစ္သူျပန္ေအာ္သံက  နားထဲထပ္၀င္လာသည္။
"အေဖလည္း ျပန္ရင္ေစာေစာျပန္ေနာ္ ေတာ္ၾကာေမွာင္လာဦးမယ္  "
"အင္း  "
သားျဖစ္သူအေမးကို  ေလးတြဲ႕တဲြ႕ေျဖရင္း  အေမေရာ ေနေကာင္းလားဟူသည့္အေမးကို ဖာသာၾကားရႏိုးႏိုးေစာင့္စားေနမိသလိုပင္...
"စားလို႕ရျပီကိုေက်ာ္ေရ"
"ေအး  ေအး  "
"ကဲ အေဖ ကၽြန္ေတာ္ထမင္းစားလိုက္ဦးမယ္  အေဖေရာ စားျပီးမွလာတာမွဳတ္လား "     အေမးႏွင့္အေျဖက  သူ႕ဖာသာပင္..။
"ေအာ္    အင္း"
ကိုယ့္အေျဖကေတာ့  ညာတာလား  အမွန္လား ဖာသာသိ၏။
"ေစာေစာျပန္အေဖေရ   အေဖ့ေျမးခိုင္းထားေတြလုပ္ေနလို႕ ေတာ္ၾကာေမွာင္သြားရင္ခက္မယ္  ကၽြန္ေတာ္လည္း ပင္ပန္းေနလို႕လိုက္ပို႕ေပးႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး"
"အင္း  ဟင္း"
တီးတိုးအေျဖႏွင့္သက္ျပင္းေမာကိုခ်ကာ  ေျခလွမ္းကို တိုက္ခန္းဆီမွေရႊ႕လိုက္သည္။
"ေအာ္  အေဖ ခဏ"
၀မ္းသာမိတာအမွန္  ေမွ်ာ္လင့္ေနေသာစကားၾကားရေတာ့မည့္အထင္ႏွင့္...
"မေန႕က အေဖ့သမီးဖုန္းဆက္တယ္  အေဖလာရင္ အိမ္လႊတ္လိုက္ပါဦးတဲ႕  သူတို႕လင္မယားဘုရားဖူးသြားမလို႕  အဲဒါအိမ္ေစာင့္မရွိလို႕တဲ႕"
"ေအာ္"    ဆိုသည့္စကားသံက  ရင့္ထံဆို႕နစ္သြားသလို ခံစားရရင္း  လည္ေခ်ာင္းထိပ္သို႕ထြက္မိသည့္အသံျပာျပာလိုပင္..။...
အျပန္ေျခလွမ္းေတြက အလာတုန္းကေလာက္ မသြက္လက္ေတာ့ပါ။
"ဘယ္လိုလဲ ေတြ႕ခဲ့လား"  "ကေလးေတြေနေကာင္းလား"
"သားအလုပ္မ်ားေနလား"
"သမီးေရာအဆင္ေျပရဲ႕လား"
"လား"  "လား"   ဆိုသည့္အေမးေတြ တထပ္ၾကီးေမးေတာ့မည့္ လူမမာဇနီးသည္အတြက္  မည္သို႕ေျဖရမည္ဆိုသည့္အေျဖမ်ားကို
စဥ္းစားရင္း  စဥ္းစားရင္း.......။

။----------------------------------------------------------------------------------------------------------။



                         အစ္မ တေပါင္းသီ ရဲ  ့ လက္ရာတစ္ခုပါ ။


1 comment:

  1. ေစာေစာစီးစီး ဖတ္သြားပါ၏
    ဖတ္လုိ႔လဲေကာင္းတယ္ကုိစုိင္းေရ.....

    ReplyDelete

တစုံတခုေတာ့ ထားခဲ့ၾကပါေနာ္...